Przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza i wprost – czym się różnią?

Osoby, które po śmierci członka rodziny zostały powołane do spadku, mogą go przyjąć lub odrzucić. Przyjęcie spadku może odbyć się wprost lub z dobrodziejstwem inwentarza. Czym różnią się te instytucje i co się stanie, gdy nie odrzucimy, ani nie przyjmiemy spadku?

Przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza a przyjęcie spadku wprost – czym się różnią?

Przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza to najbezpieczniejsze rozwiązanie. Wiąże się ono bowiem z ograniczoną odpowiedzialnością za długi spadkodawcy. Jeśli okaże się, że pozostawił on po sobie zadłużenia, spadkodawca będzie za nie odpowiedzialny wyłącznie w wysokości równej wartości spadku. W najgorszym przypadku nie otrzyma więc nic, ale nie będzie obciążony długami.

Przyjęcie spadku wprost wiąże się z kolei z pełną odpowiedzialnością za długi spadkodawcy, bez względu na ich wysokość. Jeśli więc zadłużenie przekroczy wartość spadku, spadkobierca będzie zobowiązany do uregulowania wszystkich należności.

Przyjęcie spadku – co jeszcze trzeba wiedzieć?

Spadkobierca ma 6 miesięcy na przyjęcie spadku (lub jego odrzucenie). Czas ten liczony jest od chwili powołania spadkobiercy do spadku lub od momentu, w którym dowiedział się o śmierci spadkodawcy. Przyjęcie spadku dokonuje się poprzez złożenia oświadczenia u notariusza. Może mieć ono formę pisemną lub ustną – w przypadku ustnej formy sporządzany jest protokół. Przyjęcie spadku ma charakter co do zasady nieodwołalny (przepisy wskazują na pewne wyjątki), dlatego decyzja przyjęciu spadku z dobrodziejstwem inwentarza, wprost bądź o jego odrzuceniu musi być przemyślana. Jeśli przez 6 miesięcy nie złożymy żadnego oświadczenia, zacznie obowiązywać nas status przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza.

Artykuł powstał we współpracy z Biuro Kancelarii Radcy Prawnego Małgorzaty Maciejewskiej.