Jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków ma prawo żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód. Sąd może rozwiązać małżeństwo stron bez orzekania o winie, z winy obu stron albo z winy jednego z małżonków. Z jakimi dokładnie konsekwencjami wiąże się rozwód z orzeczeniem o winie?
Przesłanki rozwodu z orzeczeniem o winie
Jeżeli rozkład pożycia między małżonkami jest zupełny i trwały, jak również nie zachodzą negatywne przesłanki orzeczenia rozwodu, tj. wskutek rozwodu nie ucierpi dobro małoletnich dzieci stron, a orzeczenie rozwodu nie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, sąd orzeka rozwód. W przypadku, gdy małżonkowie wnoszą o rozwiązanie małżeństwa z winy jednej ze stron, sąd ma obowiązek wskazać osobę winną rozpadu małżeństwa – może nim być powód, pozwany albo obie strony. Warto zauważyć, że chociaż w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym nie znajdziemy definicji winy, została ona ujęta w doktrynie i orzecznictwie sądów. Orzekając w przedmiocie winy sąd powinien ustalić, czy występuje sprzeczność zachowania się albo postępowania małżonka z normami prawnymi lub zasadami współżycia, określającymi obowiązki małżonków, a sprzeczności tej towarzyszy umyślność lub niedbalstwo tegoż małżonka (wyrok SA w Katowicach z dnia 12 marca 2010 r., I ACa 35/10, niepubl.). Ponadto między takim postępowaniem małżonka a powstałym rozkładem pożycia małżeńskiego powinien istnieć związek przyczynowy. Nie każde bowiem naruszenie obowiązków małżeńskich stanowić będzie o winie danego małżonka, lecz tylko takie, które miało wpływ na spowodowanie rozkładu pożycia małżeńskiego
Zaznaczyć należy, że za winę nie uznaje się działania lub zaniechania, które wynika z choroby psychicznej lub z innych zaburzeń czynności psychicznych, chyba że małżonek sam do nich doprowadza poprzez zażywanie narkotyków, spożywanie nadmiernej ilości alkoholu czy zaprzestanie leczenia w remisji choroby psychicznej.
Rozwód z orzeczeniem o winie – jakie są jego konsekwencje?
Na rozwód z orzeczeniem o winie wbrew pozorom nie decyduje się wiele osób. Po pierwsze wynika to ze znacznie dłuższego procesu, podczas którego zbierany i analizowany jest zwykle obszerny materiał dowodowy. Ponadto nie wszyscy czują potrzebę orzekania o winie, nawet jeżeli taka miała miejsce. Należy jednak pamiętać, że orzeczenie o winie wyłącznie jednego małżonka ułatwia drugiej stronie uzyskanie alimentów. W takiej sytuacji obowiązek alimentacyjny zostaje bowiem nałożony wówczas, gdy wskutek rozwodu dochodzi do istotnego pogorszenia sytuacji materialnej małżonka niewinnego, co nie jest równoznaczne z popadnięciem w niedostatek. Obowiązek alimentacyjny ciąży na osobie winnej rozpadowi małżeństwa do czasu, gdy druga strona nie weźmie ponownie ślubu.
W przypadku orzeczenia rozwodu z winy obojga małżonków lub bez orzekania o winie, obie strony mogą co prawda ubiegać się o alimenty, ale tylko wtedy, gdy znajdują się w niedostatku. Ponadto jeżeli zobowiązanym do płacenie alimentów jest małżonek, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek alimentacyjny wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, termin ten przedłuży.
Na alimenty nie może liczyć małżonek, którego sąd uznał za wyłącznie winnego rozkładowi pożycia małżeńskiego, nawet jeżeli znalazłaby się w trudnej sytuacji materialnej.
Z uwagi na konsekwencje, jakie wiążą się z orzeczeniem rozwodu z winy jednej ze stron albo obojga małżonków oraz stres i emocje, które są nieodłącznym elementem spraw rozwodowych podjęcie decyzji o wniesieniu pozwu o rozwód powinno być przemyślane i skonsultowane z prawnikiem.
0 komentarzy
